Faktoring, czyli finansowanie faktur to usługa polegając na tym, że instytucja finansowa (zwana tu faktorem) przejmuje zobowiązania naszego dłużnika, czyli opłaca wystawione przez nas faktury, a następnie odzyskuje należność od naszego kontrahenta. Zasady współpracy zawarte są w umowie faktoringu. Co jest w niej zapisane?
Na czym polega finansowanie faktur? Po co zawiera się umowę faktoringu?
Finansowanie faktur polega na tym, że fakturę opłaca nie nasz kontrahent, ale firma usługowa (może to być bank lub inna instytucja działająca zgodnie z polskim prawem), która przelewa nam określona kwotę za transakcję. Kiedy uzyska te pieniądze, przelewa brakującą kwotę pomniejszoną o pobrane przez siebie opłaty. Wszystkie zasady współpracy między naszą firmą a faktorem zapisane są w umowie faktoringu (sprawdź: https://faktoria.pl/porada/Umowa-faktoringu-Faktoria).
Co jest przedmiotem ustaleń w umowie faktoringu?
W umowie musi być zawarty jej przedmiot, którym w tym przypadku jest przeniesienie na faktora własności wierzytelności wynikających z określonych umów. Faktor zobowiązuje się finansować przedsiębiorcę (co polega na spłaceniu części wierzytelności lub udzieleniu pożyczki), prowadzić rozliczenia związane z wierzytelnościami, administrować dokumentami oraz dochodzić długu od dłużnika. Przedmiotem umowy faktoringu powinny być tylko wierzytelności, których termin zapłaty jeszcze nie zapadł, czyli termin płatności jeszcze nie minął, gdyż finansowanie faktur nie polega na ściąganiu długów. W umowie jasno określone są także strony, czyli przedsiębiorca oraz nabywca wierzytelności. Przedsiębiorcę nazywa się faktorantem, a nabywcą wierzytelności faktorem – najczęściej jest to bank lub instytucja świadcząca usługi finansowe. Dłużnik nie jest stroną umowy, więc nie trzeba go informować o jej zawarciu, ale zwyczajowo się to robi, by ten wiedział, gdzie i komu ma wpłacać należność.
Co się zapisuje w umowie faktoringu?
W umowie określa się także rodzaj faktoringu, a może on być pełny lub niepełny. Faktoring niepełny (z regresem) polega na tym, że faktor zwraca faktorantowi wierzytelność w przypadku niewypłacalności dłużnika, ale nie ponosi konsekwencji braku płatności – jeśli dłużnik nie zapłaci, faktorant zwraca pieniądze firmie faktoringowej. W przypadku faktoringu pełnego (bez regresu) faktor przejmuje na siebie ryzyko niewypłacalności dłużnika. W faktoringu mieszanym ryzyko jest rozłożone między faktora i faktoranta. W umowie faktoringu określone jest również wynagrodzenia dla faktora, czyli prowizja, która zazwyczaj wynosi około 10 proc. należności. Zaleca się, by umowa taka była zawarta na piśmie, co ma ułatwić rozwiązanie ewentualnych konfliktów między faktorem a faktorantem.
Finansowanie faktur to usługa przydatna w sytuacji, gdy mamy problem z regulowaniem płatności przez dłużników. Zasady współpracy z faktorem powinny być przejrzyście zapisane w umowie faktoringu.
Dodaj komentarz